Kinezjologia - co to takiego?

Kinezjologia (neurokinezjologia) to techniki kinezjologiczne uwalniające stres i przywracające równowagę struktur mózgu oraz poszczególnych organów ciała.

Celem terapii jest rozpoznanie stresów fizycznych, jak i energetycznych oraz przywrócenie harmonii w organizmie.

Dzięki terapii zanikają blokady fizyczne w ciele, uczucie zmęczenia i stresu, cofają się symptomy chorobowe, ulega poprawie kondycja poszczególnych organów, mózgu i całego ciała.

Neurokinezjologia stanowi doskonałe uzupełnienie standardowej terapii. Szczególne korzyści może przynieść u osób doświadczających stresu, z bólem przewlekłym lub gdy problem jest skorelowany z silnymi emocjami, czy traumą.

Czym są zaburzenia psychosomatyczne?

Dolegliwości psychosomatyczne to objawy odczuwane w ciele, których przyczyny leżą w psychice. Na podstawie obiektywnych badań lekarskich nie można wskazać występowania choroby. Mogą dotyczyć różnych narządów: serca, płuc, mięśni, skóry, żołądka, układu moczowo-płciowego czy odpornościowego.

Przyczyną chorób i zaburzeń psychosomatycznych są długotrwały i przewlekły stres, trudne przeżycia i chroniczne zmęczenie.
Leczenie chorób psychosomatycznych polega na podjęciu się psychoterapii i czasem farmakoterapii (leki o działaniu przeciwlękowym). Pomocne są również techniki relaksacyjne i wyciszające: masaże, joga, medytacja, aromatyczne kąpiele, muzykoterapia czy kinezjologia.

Pamiętaj, aby zawsze w pierwszej kolejności poddać się badaniom, które wykluczą obecność rzeczywistej choroby somatycznej, a następnie podjąć się odpowiedniego leczenie.

Kinezjologia (neurokinezjologia) to techniki kinezjologiczne uwalniające stres i przywracające równowagę struktur mózgu oraz poszczególnych organów ciała. Celem terapii jest rozpoznanie stresów fizycznych, jak i energetycznych oraz przywrócenie harmonii w organizmie.

Główną formą diagnostyki kinezjologicznej jest test mięśniowy, oceniający układ nerwowy pod kątem jego zdolności do prawidłowej aktywacji konkretnych struktur. Kinezjologia to forma medycyny manualnej, dzięki której zanikają blokady fizyczne w ciele, uczucie zmęczenia i stresu, cofają się symptomy chorobowe, ulega poprawie kondycja poszczególnych organów, mózgu i całego ciała.

Neurokinezjologia stanowi doskonałe uzupełnienie standardowej terapii. Szczególne korzyści może przynieść u osób doświadczających stresu, z bólem przewlekłym lub gdy problem jest skorelowany z silnymi emocjami, czy traumą.

JAK WYGLĄDA BADANIE?

Badanie podczas wizyty kinezjologicznej składa się ze szczegółowego wywiadu oraz testu kinezjologicznego, nazywanego inaczej nerwowo-mięśniowym. Przy wykorzystaniu mięśnia o prawidłowym napięciu odnajdywane są zaburzenia energetyczne w ciele, które następnie przy pomocy narzędzi kinezjologicznych są wyrównywane podczas terapii. Test jest bezbolesny i nie wymaga przygotowania.

CZYM SIĘ RÓŻNI OD FIZJOTERAPII?

Kinezjologia i fizjoterapia to spokrewnione ze sobą dyscypliny, dążące do leczenia poprzez ruch. Fizjoterapia jest nauką medyczną, polegającą na wykorzystaniu w
terapii ruchu oraz innych czynników fizycznych, występujących w naturze. Kinezjologia to pewien obszar fizjoterapii, ponieważ łączy wiedzę biologiczną, psychologiczną i socjologiczną. Jej zadaniem jest analiza zależności ruchu ciała a pracy umysłu i psychiki. Celem terapii jest rozpoznanie stresów fizycznych, jak i energetycznych oraz przywrócenie harmonii w organizmie. Szczególne korzyści może przynieść u osób doświadczających stresu, z bólem przewlekłym lub gdy problem jest skorelowany z silnymi emocjami, czy traumą. Kinezjologia stanowi, więc doskonałe uzupełnienie standardowej fizjoterapii, w której metod terapii ciała jest więcej.


Mięśnie dna miednicy, co o nich wiemy?

Kilka rad jak dbać o mięśnie dna miednicy:

Mięśnie dna miednicy (MDM) wpływają na funkcjonowanie całego organizmu kobiety jak i mężczyzny. Częściej kobiety borykają się z kłopotami związanymi z nieprawidłowym ich działaniem, ale mężczyźni również powinni dbać o profilaktykę, aby cieszyć się dobrym zdrowiem i satysfakcją seksualną.
Jak dbać o MDM?
  • nie przetrzymuj moczu, a także nie sikaj „na zapas”
  • dbaj o nawodnienie i zdrową dietę (nie doprowadzając do zaparć czy biegunek)
  • podczas mikcji pozwól by mocz swobodnie wypłynął do końca
  • używaj stołeczka podczas defekacji
  • uprawiaj sport rozsądnie
  • unikaj dźwigania, a jeżeli jest to koniecznie pamiętaj o odpowiedniej pozycji i oddechu
  • w czasie kichania i kaszlu utrzymuj plecy proste oraz skręt tułowia
  • ćwicz mięśnie dna miednicy (najlepiej po wcześniejszej konsultacji z fizjoterapeutą uroginekologicznym)
  • wykonuj badania profilaktyczne
  • nie lekceważ żadnej dolegliwości, która Cię niepokoi.
Prawidłowe nawyki w życiu codziennym to najlepszy sposób na zmniejszenie ryzyka wielu chorób, dlatego dbaj o siebie.

W trosce o mięśnie dna miednicy uśmiechaj się!

Zalet śmiechu jest wiele.
Już sam fakt nawet sztucznego uśmiechania się powoduje wydzielanie endorfin w mózgu i poprawę humoru. Oprócz tego uśmiech wpływa na napięcie mięśniowe, m.in. mięśni dna miednicy (MDM). Dlaczego?
W ciele człowieka istnieją taśmy mięśniowo-powięziowe. Każdy mięsień łączy się pośrednio z innym i razem tworzą całość. Tak właśnie mięśnie znajdujące się na twarzy łączą się z MDM tworząc taśmę głęboką. Uśmiechając się mięśnie są rozluźnione i mogą optymalnie się kurczyć. Jeżeli natomiast jesteśmy zestresowani, źli i zaciskami zęby to MDM się napinają (długotrwałe wzmożone napięcie koreluje z nietrzymaniem moczu, bolesnymi miesiączkami, bolesnym współżyciem, bólem kręgosłupa, problemami przy porodzie).
Warto zapamiętać, że śmiech wpływa na całe ciało i stan psychiczny. Codzienny nawyk uśmiechania się dodatkowo poprawi relacje z innymi ludźmi.
Na koniec zrób test:
Zaciskaj mocno zęby i poczuj co dzieje się w Twojej miednicy. Rozluźnia się czy napina?

Dlaczego nie powinno się samemu dobierać ćwiczeń mięśni dna miednicy?
Mięśnie dna miednicy (mdm), aby funkcjonować prawidłowo muszą być silne i elastyczne. Dysfunkcją jest nadmierne ich osłabienie lub wzmożone napięcie. Ćwiczenia, aby przyniosły korzyści muszą być odpowiednio dobrane.
Rozróżnienie dysfunkcji nie jest możliwe przez osobę niewykwalifikowaną. Fizjoterapeuta uroginekologiczny, aby ocenić MDM przeprowadza badanie wewnętrzne. Oczywiście jeżeli występują jakiekolwiek przeciwwskazania do badania wewnętrznego lub kobieta nie wyraża zgody to specjalista oceni mięśnie pośrednio:
  • Przez bieliznę
  • Na podstawie obserwacji brzucha i oddechu
  • Z wywiadu
  • Z testów
Pamiętaj, aby nie ćwiczyć mdm z gotowymi progamami, zanim nie dowiesz się jak funkcjonują Twoje mięśnie. Czy wymagają wzmocnienia czy może rozluźnienia?
Na to pytanie odpowie fizjoterapeuta uroginekologiczny, a następnie wyedukuje w jaki sposób ćwiczyć


Endometrioza- "taka Pani uroda"

Endometrioza- "taka Pani uroda"!

Czy słyszałyście komentarze od lekarzy: „taka Pani uroda”, „wydaje się Pani”. „proszę nie histeryzować”, „jak urodzi Pani dziecko to Pani przejdzie”? Takie komentarze powinny Was skłonić do zmiany lekarza ponieważ ból, który odczuwacie jest prawdziwy, a nie wymyślony. Niestety niewielka ilość lekarzy specjalizuje się w diagnostyce endometriozy.

Endometrioza – jakie objawy powinny skłonić nas do wizyty u specjalisty?

Endometrioza dotyka coraz większą ilość kobiet w wieku rozrodczym. U jej podłoża leży rozrost błony śluzowej macicy (endometrium) poza jamą macicy.

Trudności w rozpoznaniu endometriozy wynikają z jej różnorodnych objawów. Warto w pierwszej kolejności obserwować swój organizm, a w momencie pojawienia się niepokojących objawów udać się do specjalisty.

Należy zwrócić uwagę na:
  • bolesne i obfite miesiączki,
  • problemy z zajściem w ciążę,
  • ból w okolicy krzyżowej kręgosłupa,
  • ból podczas współżycia,
  • bolesne oddawanie moczu i stolca,
  • wzdęcia, biegunki, zaparcia,
  • przewlekłe bóle brzucha z niewiadomych przyczyn,
  • krwawienia międzymiesiączkowe,
  • obecność zmian w obrębie układu rozrodczego (np. torbiele czekoladowe).

Wybór sposobu leczenia zależy od stopnia nasilenia choroby, wieku i od tego, czy kobieta planuje zajść w ciążę. W większości przypadków stosuje się leki doustne. Terapię uzupełnia się fizjoterapią uroginekologiczną oraz odpowiednią dietą. W niektórych przypadkach konieczna jest interwencja chirurgiczna.
Jeśli jesteś zdiagnozowana pod kątem endometriozy to pamiętaj, że bardzo ważne jest podejście holistyczne do siebie. Co to znaczy? Bardzo ważne jest dbanie o siebie zgodnie z ciałem i umysłem:
  • akceptacja choroby, swojego ciała,
  • oddech,
  • medytacja, relaksacja,
  • suplementacja,
  • przewlekły ból czyli zapoznanie się jak sobie z nim radzić,
  • fizjoterapia uroginekologiczna,
  • ruch,
  • dieta przeciwzapalna.

Pamiętaj, że endometrioza jest chorobą przewlekłą, a nie leczona pogarsza jakość życia, może prowadzić do niepłodności oraz zwiększa ryzyko raka piersi, raka jajnika, chorób autoimmunologicznych i chorób sercowo naczyniowych.

Fundacja Pokonać Endometriozę zamieściła na swojej stronie listę placówek w których można zostać zdiagnozowanym: ZOBACZ
Dodatkowo zachęcam Was do zapoznania się z profilami Fundacji. Znajdziecie tam wiele przydatnych informacji, social media oraz podcasty:

Masz bolesne i obfite miesiączki? Problemy z płodnością? Współżycie sprawia Ci ból? A może Twój układ pokarmowy nie działa prawidłowo? Ile razy od lekarza usłyszałaś „TAKA PANI URODA”? Nie! To nie jest Twoja uroda, to może być endometrioza…

Endometrioza jest chorobą przewlekłą dotyczącą głównie kobiet w wieku rozrodczym. Polega na rozroście błony śluzowej macicy (endometrium) poza jamą macicy.

Główne objawy endometriozy:

  • bolesne i obfite miesiączki
  • problemy z zajściem w ciążę
  • ból w okolicy krzyżowej kręgosłupa
  • ból podczas współżycia
  • bolesne oddawanie moczu i stolca
  • wzdęcia, biegunki, zaparcia
  • przewlekłe bóle brzucha z niewiadomych przyczyn,
  • krwawienia międzymiesiączkowe
  • obecność zmian w obrębie układu rozrodczego (np. torbiele czekoladowe)

 

Do opisu stopnia zaawansowania endometriozy najczęściej używa się klasyfikacji ASRM:

  • I stopień (minimalny)
  • II stopień (łagodny)
  • III stopień (umiarkowany)
  • IV stopień (ciężki)

Wybór sposobu leczenia zależy od stopnia nasilenia choroby, wieku i od tego, czy kobieta
planuje zajść w ciążę. W większości przypadków stosuje się leki doustne. Terapię uzupełnia
się fizjoterapią uroginekologiczną oraz odpowiednią dietą. W niektórych przypadkach
konieczna jest interwencja chirurgiczna, która powinna być poprzedzona fizjoterapią i
kontynuowaną po rekonwalescencji i uzyskaniu zgody lekarza.

Endometrioza jest chorobą przewlekłą, a nieleczona pogarsza jakość życia, może prowadzić do niepłodności oraz zwiększa ryzyko raka piersi, raka jajnika, chorób autoimmunologicznych i chorób sercowo naczyniowych.


Chustonoszenie - czym jest i jakie daje korzyści?

Chustonoszenie - czym jest i jakie daje korzyści?

Chustonoszenie to sposób noszenia dziecka, polegający na noszeniu maluszka bez użycia rąk. Używa się w tym celu długiej tkaniny, którą wiąże się w specjalny sposób na ciele rodzica i w wiązaniu umieszcza dziecko.
Główne korzyści, jakie daje noszenie dziecka w chuście to:
  • odciążenie kręgosłupa rodzica
  • poprawa przebiegu połogu i laktacji
  • możliwość zadbania o prawidłową pozycję dziecka
  • profilaktyka dysplazji bioder dziecka
  • stymulowanie czucia głębokiego oraz równowagi dziecka
  • pogłębienie więzi między rodzicem a dzieckiem
  • lepszy sen dziecka
  • wspomaganie trawienia oraz poprawa apetytu
Pamiętaj, że najważniejsza jest właściwa technika wiązania chusty. Aby chustonoszenie było bezpieczne, wygodne i niosące wiele korzyści warto skorzystać z porady doradcy chustonoszenia.


Menopauza- co warto wiedzieć?

Menopauza - czy jest się czego bać?

Menopauza inaczej klimakterium to czas, podczas którego w ciele kobiety dochodzi do wielu zmian hormonalnych, prowadzących do utraty płodności. Przeważnie rozpoczyna się pomiędzy 40. a 60 rokiem życia.

W skrócie można powiedzieć, że przyczyną klimakterium jest wygaszanie jajników. Spadek hormonów płciowych powoduje zmiany w ciele oraz wpływa na samopoczucia kobiety.

Menopauza u każdej kobiety przebiega inaczej. Istnieją jednak objawy, na które narzeka większość pań:

  • uderzenia gorąca,
  • nocne poty,
  • ogólne zmęczenie, osłabienie,
  • bezsenność,
  • zaburzona pamięć i koncentracja,
  • wahania nastroju,
  • bóle głowy,
  • suchość pochwy,
  • spadek libido,
  • problemy z utrzymaniem moczu,
  • zmiany skórne,
  • bolesność i tkliwość piersi,
  • wzdęcia.

Czy jest więc się czego bać?

Oczywiście, że nie! Przekwitanie jest pewną fazą w życiu kobiety. Mając
świadomość jak ciało i psychika może się zmienić, każda z Nas powinna się do niego przygotować i w pełni zaakceptować. Pomocne w leczeniu objawów menopauzy jest uzupełnianie brakujących estrogenów za pomocą ziół (np. len, chmiel) lub w trudniejszych przypadkach stosowanie hormonalnej terapii zastępczej. Ruch, zbilansowana dieta, regularne badania i akceptacja zachodzących zmian również przynosi dobre efekty.

Menopauza to termin oznaczający ostatnią miesiączkę spowodowaną zmniejszeniem aktywności gruczołów płciowych. Kobiety wchodzą w okres przejściowy w ok. 45-50 roku życia. To, co dzieje się przed menopauzą, nazywane jest klimakterium, które rozpoczyna się kilka lat wcześniej i trwa przez kilka lat po ostatnim krwawieniu.

Rodzaje menopauzy:

  • naturalna – gdy miesiączka nie pojawia się naturalnie przez ponad rok
  • sztuczna – gdy miesiączka nie pojawia się w wyniku:
    – leczenia farmakologicznego, np. endometriozy
    – w następstwie leczenia operacyjnego nowotworów układu rozrodczego (radykalne usunięcie narządu).

 

Menopauza jest naturalnym doświadczeniem w życiu kobiety i nie da się z niej wyleczyć.

Można natomiast łagodzić objawy z nią związane:

  • Hormonalna terapia zastępcza
  • Ziołolecznictwo
    Przy uderzeniach gorąca pomaga picie naparów z szałwii lub mięty pieprzowej
    Suchość pochwy łagodzi natomiast olej z wiesiołka, a drażliwość herbata z melisy.
  • Dieta bogata w produkty zawierające fitoestrogeny (soja, soczewica, czosnek, cebula, chmiel)
  • Fizjoterapia uroginekologiczna

Warto pamiętać o pozytywnym nastawieniu i akceptacji stanu rzeczy. Przekwitanie to jedynie kolejny, wcale nie gorszy etap w życiu kobiety.


„Kobiety są z Wenus, mężczyźni z Marsa"? Jak to jest z tymi różnicami między płciami?

„Kobiety są z Wenus, mężczyźni z Marsa"? Jak to jest z tymi różnicami między płciami?

Wszyscy wiedzą, że kobiety i mężczyźni różnią się od siebie wieloma aspektami. Zewnętrzne można dostrzec gołym okiem, ale oprócz różnic w budowie zauważalne są również: inna emocjonalność, sposób komunikacji międzyludzkiej, umiejętności i zainteresowania.

Mózg kobiety i mężczyzny jest bardzo podobny, jednak występują pewne czynnościowe, strukturalne i biochemiczne różnice między płciami.

Czy wiedziałeś, że:

 

Serce kobiety

Serce kobiety bije około 72 razy na minutę, a mężczyzny tylko 65 razy na minutę.

 

Układ odpornościowy

Kobiety z natury mają większą odporność organizmu niż mężczyźni, dlatego lepiej radzą sobie z różnymi chorobami.

 

Zmysły

Kobiety o wiele lepiej radzą sobie z rozróżnianiem kolorów, lepiej słyszą i wyczuwają zapachy. Kobiety widzą „szerzej”, natomiast mężczyźni lepiej widzą na małą odległość. Dotyk panowie odczuwają 10 razy mniej. Skóra kobiet jest wrażliwsza i cieplejsza.

 

Spalanie kalorii

Mężczyźni nawet bez wykonywania ćwiczeń spalają nawet o 50 kcal więcej niż kobiety.

Związane jest to z odmiennym ukształtowaniem ciała kobiety i mężczyzny, procentową zawartością tłuszczu (większą u kobiet), a także procentową zawartością mięśni (większą u mężczyzn).

 

Seks

Bardziej aktywni seksualnie są mężczyźni niż kobiety. Mężczyźni statystycznie wcześniej rozpoczynają współżycie seksualne , częściej się masturbują, mają większą ilość partnerek i odbywają więcej stosunków.

 

Empatia

Kobiety częściej się uśmiechają i są bardziej zainteresowanie innymi ludźmi, a także łatwiej odczytują stany emocjonalne innych osób.

 

Naszym zdaniem kobieta i mężczyzna są odmienni, aby móc się uzupełniać i tworzyć pewnego rodzaju całość. Co Wy myślicie?