Jednym z najważniejszych elementów diagnostycznych jest szczegółowy wywiad i analiza dokumentacji medycznej, którą należy zabrać na pierwszą wizytę u fizjoterapeuty.
W trakcie wywiadu najczęściej pytamy o:
1. Czy przyszłaś na wizytę w ramach profilaktyki czy występują problemy zdrowotne?
2. Czy chorujesz na choroby przewlekłe/ czy zażywasz leki na stałe?
3. Operacje, zabiegi?
4. Miesiączka – data pierwszego krwawienia, długość cyklu i jego regularność, odczucia bólowe?
5. Ciąża, poród, połóg – jak przebiegły?
6. Życie seksualne?
W przypadku, gdy zgłaszasz się w związku z konkretnym problemem zastanów się przed wizytą:
- Jak długo występują?
- Kiedy się rozpoczęły? Czy była jakaś konkretna przyczyna?
- Co je nasila, a co zmniejsza?
- Czy problem był leczony – jeśli tak to jakie formy terapii i z jakim efektem?
Podpowiedź – Jeżeli jesteś człowiekiem, który bardzo się denerwuje, zapomina to wcześniej wszystkie ważne informacje zapisz na kartce (wraz z pytaniami do fizjoterapeuty).
Terapia wisceralna, inaczej trzewna to taki leczniczy masaż brzucha, będący połączeniem pozycji ułożeniowych, masażu i pracy manualnej wykonywanych na brzuchu.
Terapia opiera się na znajomości ludzkiej fizjologii oraz powiązań między układem mięśniowo-szkieletowym a narządami wewnętrznymi. Zwraca się również uwagę na ogólny stan zdrowia fizycznego i psychicznego pacjenta, tryb życia, poziom stresu, dietę i ergonomię pracy.
Najczęstsze wskazania do terapii wisceralnej to zaparcia, refluks, wzdęcia, zgagi, nietolerancje pokarmowe, zaburzenia trawienia, bolesne menstruacje czy nietrzymanie moczu. Terapia wisceralna daje dobre efekty przy leczeniu bólów pleców i stawów obwodowych, problemów krążeniowych, zwyrodnień stawów, stresie i bólach głowy.
Terapia wisceralna jest skuteczną techniką walki z wieloma problemami, natomiast najlepsze efekty przynosi w połączeniu z odpowiednim trybem życia, dietą i unikaniem stresu.
Na pierwszą wizytę postaraj się dotrzeć 5-10 minut przed godziną jej rozpoczęcia. Podczas rejestracji będzie trzeba wypełnić dokumenty i podpisać zgody na badania. Konieczne jest uzupełnienie numeru PESEL dziecka.
- Jeśli wybierasz się na wizytę z niemowlęciem, warto wziąć kocyk, aby na nim położyć dziecko podczas badania i terapii.
- Należy zadbać, aby niemowlak był wyspany i najedzony.
- Ubierz malucha w ciuszki, które będzie łatwo zdjąć.
- Warto zabierać na wizytę ulubione zabawki dziecka, aby terapia przebiegła przyjemniej.
- Jeśli wybierasz się na wizytę z dzieckiem starszym, zadbaj o to, aby nie było ani głodne, ani zbyt zmęczone.
- Na kolejne spotkania można zabrać dla starszego dziecka wygodny, ale niezbyt luźny strój sportowy, który może przebrać.
Jeśli chce się pokazać fizjoterapeucie pewne niepokojące objawy, które się zauważa w codziennym funkcjonowaniu dziecka, najlepiej nagrać filmy lub zrobić zdjęcia oraz sporządzić notatki. Warto zabrać ze sobą dokumentację medyczną dziecka.
Pierwsza wizyta zawsze wiąże się z niepokojem rodzica i dziecka, stąd dobre przygotowanie do spotkania z fizjoterapeutą ułatwi przebieg wizyty.
Oba te pojęcia są związane z metodami regeneracji ciała, ale nie należy ich mylić. Dlaczego? Poniżej przedstawiamy różnice:
Fizjoterapia to nauka medyczna o przywracaniu, utrzymywaniu i rozwijaniu sprawności ruchowej człowieka. Jej celem jest wyeliminowanie lub zmniejszenie bólu oraz poprawa zdolności fizycznych.
Osteopatia należy natomiast do kategorii medycyny prewencyjnej, której celem jest zapobieganie pogłębiania się problemu. Jest czymś więcej niż tylko terapią manualną. Osteopatia to filozofia i sztuka dotyku, który leczy. Terapia skupia się na naturalnej zdolności organizmu do samoleczenia, a terapeuta poprzez różne techniki uruchamia reakcje naprawcze.
Zostanie fizjoterapeutą wymaga ukończenia 5-letnich studiów. Natomiast, aby uzyskać tytuł osteopaty, najpierw należy zostać lekarzem lub fizjoterapeutą, a następnie ukończyć 5-letnie studia osteopatyczne zakończone zdaniem egzaminu klinicznego.
W fizjoterapii do terapii stosuje się masaże, terapię manualną, terapię narzędziową, fizykoterapię, gimnastykę czy lecznicze kąpiele.
Osteopata w pracy najczęściej wykorzystuje techniki energetyzacji mięśni, terapię punktów spustowych, terapię czaszkowo-krzyżową, technikę równoważenia napięć więzadłowych, terapię wisceralną.
Fizjoterapeuta wpływa na ciało poprzez siły zewnętrzne, natomiast osteopata uruchamia czynniki wewnętrzne organizmu dla uzyskania zdrowia.
Do kogo się więc wybrać? W obu profesjach uzyskasz pomoc specjalisty, a kto sprawniej rozwiąże Twój problem zależy od rodzaju dolegliwości, z którą się zmagasz.
Zawsze badanie i terapia przez pochwę (per vaginum) odbywa się po Twojej wcześniejszej zgodzie oraz wywiadzie i określeniu jej konieczności.
Fizjoterapeuta podczas badania per vaginum ocenia jakość i kondycję tkanek dna miednicy oraz statykę narządów miednicy mniejszej.
Badanie wykonywane jest w pozycji na plecach, ze zgiętymi nogami.
- Na początku fizjoterapeuta sprawdza, jak wygląda wejście do pochwy, jakie jest ukrwienie skóry krocza, czy widnieją w jej okolicy jakieś blizny, otarcia, jakie jest czucie okolicy krocza.
- Następnie pacjentka zostaje poproszona o wykonanie kaszlu i parcia. Te czynności pozwalają sprawdzić jak reagują mięśnie dna oraz narządy miednicy mniejszej na wzrost ciśnienia śródbrzusznego.
- Kolejnym etapem jest badanie palpacyjne.
Fizjoterapeuta stosuje skalę PERFECT do oceny mięśni dna miednicy, dzięki której sprawdza napięcie tkanek, szybkość, siłę i wytrzymałość mięśni dna miednicy.
Czy trzeba się do takiego badania przygotować?
Nie! W gabinecie będziesz miała do dyspozycji specjalną spódniczkę ginekologiczną. Wystarczy, że się w nią przebierzesz. Wcześniej warto jedynie zadbać o higienę i zabrać ze sobą pozytywne nastawienie.
Ciąża jest pięknym okresem, trwającym mniej więcej 9 miesięcy i kończącym się porodem.
W tym czasie ciało kobiety musi dostosować się do wielu zmian, dlatego często przyszłe mamy mają bóle bioder i kręgosłupa, rozstęp mięśnia prostego brzucha, nietrzymanie moczu oraz bolesne stosunki seksualne.
Rehabilitacja w ciąży pomaga zapobiegać i łagodzić stany związane ze zmianami, które zachodzą w ciele kobiety.
Fizjoterapeuta najczęściej dobiera odpowiednie ćwiczenia mięśni dna miednicy, wykonuje masaże, kinesiotaping, ćwiczenia: oddechowe, relaksacyjne, rozciągające, wzmacniające, przeciwzakrzepowe.
Poród u kobiet podejmujących się fizjoterapii jest bardziej świadomy, łagodniejszy i rzadziej dochodzi do komplikacji.
Po porodzie rozpoczyna się połóg trwający około 6 tygodni. W tym czasie ciało kobiety powoli wraca do stanu przed ciążą.
Wczesna fizjoterapia umożliwia:
- Zapobieganie powikłaniom zakrzepowo-zatorowym.
- Poprawie wyglądu mięśni brzucha.
- Zmniejszenie bóli kręgosłupa.
- Zapobieganiu wysiłkowego nietrzymanie moczu, obniżeniu narządu rodnego.
- Likwidacja bóli ze strony blizny i zrostów.
- Poprawę nastroju.
- Profilaktykę w codziennych czynnościach.
Do fizjoterapeuty z niemowlakiem warto wybrać się gdy coś Was niepokoi w rozwoju dziecka, chcecie się dowiedzieć jak pielęgnować dziecko i jednocześnie nie przeszkadzać w jego prawidłowym rozwoju, a także na wizytę kontrolną około 3 miesiąca życia dziecka. Często konsultacja jest tylko potwierdzeniem, że dziecko rozwija się prawidłowo. W przypadku gdy są jakieś nieprawidłowości to w wielu przypadkach wystarczy zmiana nawyków pielęgnacyjnych i celowe zabawy wykonywane w domu. W sytuacji, gdy dziecko będzie miało ubytki w rozwoju liczyć będzie się czas – im szybciej zostaną zidentyfikowane problemy i zastosowana terapia tym lepiej.
Problemem u niemowląt może okazać się:
- asymetria ułożeniowa występująca po 3 miesiącu
- używanie tylko jednej rączki do zabawy
- nieumiejętność zabawy rączkami w linii środkowej ciała powyżej 3 miesiąca
- trudności w podnoszeniem głowy w drugim/trzecim miesiącu
- nadmierny wyprost lub odginanie głowy do tyłu,
- rączki mocno zaciśnięte w pięści,
- brak lub niewielki ruch nogami podczas leżenia.
U dzieci starszych natomiast problemem mogą być:
- deformacje kończyn dolnych
- zaburzenia napięcia mięśniowego
- słaba aktywność mięśni posturalnych
- wady postawy
- choroby wrodzone.
Terapia pediatryczna w przypadku dzieci młodszych polega na: zabawach terapeutycznych, gimnastyce korekcyjnej i metodach specjalistycznych. U starszych dzieci wykorzystuje się techniki manualne i metody, które stosowane są także u osób dorosłych. Zalecana jest również terapia zajęciowa i sensoryczna. Jeżeli zaburzeniom ruchowym towarzyszą problemy z rozwojem umysłowym, wtedy wykorzystuje się metody psychopedagogiczne.
Fizjoterapia uroginekologiczna zajmuje się profilaktyką, diagnostyką oraz leczeniem schorzeń związanych z problemami w obrębie układu moczowo–płciowego.
Do fizjoterapeuty uroginekologicznego powinna udać się każda kobieta planująca ciążę, będąca w ciąży, a także po porodzie siłami natury oraz po cesarskim cięciu.
Terapeuta do leczenia wykorzystuje nieinwazyjne i bezbolesne metody oraz techniki fizjoterapii, dobrane w sposób indywidualny.
Profilaktyka zapobiegająca problemom w przyszłości obejmuje natomiast wskazówki dotyczące unikania czynności, które mogą osłabiać mięśnie dna miednicy, takich jak: dźwiganie ciężkich przedmiotów i ich nieprawidłowe podnoszenie, niewłaściwa technika kaszlu i kichania, oddawanie moczu czy stolca z parciem.
Fizjoterapia uroginekologiczna to jeden z najskuteczniejszych i najbardziej rozpowszechnionych sposobów działania zachowawczego w schorzeniach: wysiłkowe nietrzymanie moczu, obniżenie narządów miednicy mniejszej, objawy rozejścia spojenia łonowego.
Warto pamiętać, że do gabinetu fizjoterapii uroginekologicznej mogą zgłaszać się osoby w każdym wieku.
Zakres proponowanych usług jest szeroki.